Een gezonde toekomst voor Labradors

De Labrador retriever is een geliefd ras bij veel mensen. Het is een ontzettend vriendelijke hond met een werklustig en enthousiast karakter. Het is niet gek dat veel mensen hun hart verpand hebben aan dit ras. Labradors zijn niet alleen een geliefde huishond of jachthond, door hun lieve en stabiele karakter worden ze ook veelvuldig ingezet als hulp-of geleidehond.

Om het ras gezond te houden werkt het Expertisecentrum Genetica van de faculteit Diergeneeskunde hard aan het identificeren van ziekte-veroorzakende genetische mutaties bij de Labrador retrievers. En door verschillende onderzoeken te bundelen, kan er meer bereikt worden voor dit mooie ras. Voor genetische studies zijn namelijk dieren nodig die lijden aan de aandoening, maar ook dieren die vrij zijn van de aandoening. Door patiënten-groepen en controle-groepen te combineren kunnen we efficiënter werken aan oplossingen voor erfelijke ziekten bij de Labrador retriever.

Genetische ziekten beter begrijpen

Het uiteindelijke doel is om de erfelijke achtergrond van genetische ziekten bij Labrador retrievers beter te begrijpen, waardoor meer effectieve diagnostiek of therapieën kunnen worden ontwikkeld. En vaak is het ook mogelijk om een DNA-test te ontwikkelen die ingezet kan worden in de fokkerij, ter preventie van aandoeningen bij de Labrador retriever.

In dit project, speciaal voor de Labrador retrievers, bundelen we de krachten op verschillende terreinen om een grote stap te kunnen maken in het genetisch onderzoek. De ziekten waar we momenteel aan werken zijn:

Erfelijke koperstapeling

Een metabole aandoening waarbij Labradors koper dat ze binnenkrijgen via de voeding onvoldoende kunnen uitscheiden en uiteindelijk leverontsteking ontwikkelen. In ongeveer 50% van de Labrador retrievers die op de Universiteitskliniek is aangeboden voor een leverbiopt, is een te hoog kopergehalte aanwezig. Wanneer dieren in een vroeg stadium worden gediagnosticeerd, kan door behandeling met voeding en koper-uitscheidende medicatie, in veel gevallen een normale levensverwachting zijn. Helaas worden er ook nog maandelijks zieke Labradors aangeboden bij onze kliniek, waarvoor behandeling te laat komt.

De dierenartsen onderzoekers van de faculteit Diergeneeskunde hebben in eerder onderzoek al enkele mutaties gevonden die bijdragen aan koperstapeling. In het huidige onderzoek brengen we meerdere mutaties in kaart in de gehele populatie van Labradors die we onderzocht hebben en willen we komen tot een zo goed mogelijk voorspellingsmodel om voor een individuele hond de genetische kans op koperstapeling te voorspellen en deze in een zo vroeg mogelijk stadium te kunnen behandelen, om klinische ziekte te voorkomen. 

Ectopische ureteren

Dit is een aangeboren afwijking van de urinewegen waarbij de urineleiders vanaf de nier richting de blaas niet de normale positie volgen, maar op een verkeerde plaats uitmonden. Dit wordt veroorzaakt door een ontwikkelingsstoornis van de embryonale urinewegen. Het kan zelfs leiden tot het volledig afwezig zijn van een nier. De abnormale positie van de urineleiders kan leiden tot urine-incontinentie. Recentelijk stelden de dierenartsen-onderzoekers vast middels screeningsonderzoek dat zo’n 30% van de gescreende Labrador retrievers, die zelf geen klinische klachten van ectopie vertoonden de urineleiders op een afwijkende plaats zaten. Dit varieerde van op een positie wat te ver naar achteren in de blaas, tot uitmondend in de vagina of in de prostaat. 

De dierenartsen van de faculteit Diergeneeskunde maken zich hier ernstig zorgen over, juist omdat deze honden klinisch geen klachten vertonen en daarom de kans bestaat dat ze worden ingezet in de fokkerij. In het huidige onderzoeksproject proberen ze de genen te identificeren die verantwoordelijk zijn voor ectopische ureteren bij de Labrador retriever. Ben je eigenaar van een hond waarbij ectopische ureteren zijn gediagnosticeerd? Dan kan je ook bijdragen aan het onderzoek door een bloedmonster af te staan.  Neem in dat geval graag contact op met het Expertisecentrum Genetica via ecgg@uu.nl

Tricuspidaalklepdysplasie

Tricuspidaalklepdysplasie is een erfelijke, aangeboren afwijking van de rechter hartklep. Bij pups kan een ruis gehoord worden. Besteed hier altijd aandacht aan. Een hartruis bij een pup kan afwijkend zijn, laat dit onderzoeken door een echografisch onderzoek door een cardioloog. Tricuspidaalklepdysplasie kan zeer ernstig verlopen, waarbij het hart niet meer goed kan kloppen en zich vocht ophoopt in de buik. Ook kunnen er zeer ernstige hartritmestoornissen optreden.

Naast financiële steun, heeft het onderzoeksteam ook bloedmonsters nodig. Ben je een eigenaar bent van een hond met gediagnosticeerde tricuspidaalklepdysplasie en wil je bijdragen door een bloedmonster af te staan? Neem dan graag contact op met het Expertisecentrum Genetica via ecgg@uu.nl.

Elleboogdysplasie

Elleboogdysplasie bij de Labrador retriever is een ernstig probleem, wat nog regelmatig voor veel narigheid zorgt bij de Labradors, die graag pijnloos willen kunnen rennen en spelen. Elleboogdysplasie zorgt altijd voor arthrose-ontwikkeling in het gewricht, wat een pijnlijke ziekte is. De dierenartsen-onderzoekers van het Expertisecentrum Genetica doen genetisch onderzoek naar de oorzaak van elleboogdysplasie met als doel om uiteindelijk een DNA-test te kunnen ontwikkelen die het risico op elleboogdysplasie kan voorspellen met het langetermijn doel om deze ziekte te kunnen terugdringen in de populatie.

Epilepsie en Paroxysmale dyskinesie

Paroxysmale dyskinesie (PD) is een erfelijke bewegingsstoornis die in toenemende mate bij Labrador retrievers wordt geconstateerd. Het kan lastig zijn om onderscheid te maken wanneer een hond leidt aan paroxysmale dyskinesie of epilepsie, terwijl de onderliggende verstoorde lichaamsfuncties zeer verschillend zijn. Onderzoek door een dierenarts gespecialiseerd in neurologie is nodig voor een juiste diagnose. Beide aandoeningen kennen een erfelijke basis en vormen een  ernstige aantasting van het dierenwelzijn. Daarom willen we in dit onderzoek DNA monsters verzamelen van Labrador retrievers met en zonder deze aandoeningen. Dit onderzoek specifiek wordt uitgevoerd in samenwerking met de Universiteit van Helsinki. Bij het Expertisecentrum Genetica Diergeneeskunde richten we ons op het verzamelen van DNA ten behoeve van onderzoek naar deze twee aandoeningen.

Ben je een eigenaar van een Labrador met paroxysmale dyskinesie of epilepsie en wil je bijdragen door een bloedmonster af te staan? Neem dan graag contact op met het Expertisecentrum Genetica via ecgg@uu.nl.

Help je mee? 

Wil je ook helpen om Labradors gezond te houden? Jouw steun zorgt ervoor dat er betere diagnostiek. therapieën, of zelfs DNA-testen ontwikkeld kunnen worden. Allemaal met als doel een gezonde toekomst voor dit prachtige ras. 

Help je mee? Samen maken we het verschil!